Hayal Adası

Yarım hikayelerin,gözyaşlarının,hüzünlerin,umutların azıldığı,gücün yok olmaya ramak kaldığı yerlerden geldim...
Aşk ucuz değildi.İmkansız da!Belki de inanılmak istenen ama hiç sahip olunamayan mutlulukların diyarıydı.Belli bir adı yoktu.Başlıksız hikayeler gibiydi.Kendi hikayene,yaşanmışlıklarına,gördüklerine göre sen belirler din.Herkes farklı sunardı.Kimin kaçtığı,kimin görmek istediği,kimin ise önerilerle geldiği bir dünya idi.

Basit ama büyüleyen süslerle çevrili.Ağaçlar,güzellik konusunda birbiriyle yarışan çiçekler,deniz ve yeşilliğin karışık oldu tarif edilmez bir koku ve sizi tüm sıcaklığıyla kucaklayan kuş cıvıltıları karşılıyor.Her köşede,kendi halinde insanlar.Sanki hep oradaymışsınız gibi,hafif bir tebessümle: ''-HOŞ GELDİN! '' der.

Güneş batmaya başladığı anda herkes koşturmaya başlar.Karanlık tamamen çöküp,dalga seslerinin tam duyulmaya başlandığı anda ateş yakılır.İnsanlar ateşin başına toplanmaya başlar.Hepsinin elinde mutlaka bir şeyler vardır.Hiç kaybetmek istemedikleri o heyecanlı bakışlarla gelmeni beklerler.Köşen hazırdır!Yavaş adımlarla,anlam veremediğin ama kendine mani olamadan attığın gülücüklerle ilerliyorsunuz.Yerinize oturursunuz!Bazen uzun bazense kısa süren sessizlik sonun da bozulur.İlk defa gördüğün yüzlerden herhangi biri başlar anlatmaya.Hiç kimse yargılamadan,yüz ifadesini değiştirmeden,kafasını sallamadan kısacası hiç bir vücut hareketi bulundurmadan,lafını kesmeden öylece dinlerler.Şaşırır kalırsın.Anlatılanların şokuna mı uğrarsın yoksa kimsenin tepki vermeden dinlemesinin hayretliği midir?Anlam veremezsin ama tepki de veremezsin.Sen şaşkınlığı üstünden atana kadar bütün hikayeler anlatılmış,bütün gerçekliğiyle sunulmuş ve sıra sendedir.

Baskı yoktur.Tercih senindir.Hiç bir şekilde,hiç bir şeyle yargılanmazsın.İster şimdi istersen daha sonra anlatırsın.Kimi hemen kurtulmak için anlatır kimi ise hala hazmedemediğinden zaman geçmesini bekler.Burada her şey bambaşkadır.Etrafımızda gördüğümüz tüm kötülük,olumsuzluklardan,kahpelikler den,vicdansızlıklar dan,yargılamalardan,suçluluklar dan,şerefsizlikler den tamamen uzaktır.Sadece ve sadece dinlenirsin.İnsan olduğunu,bay/bayan olduğunu hissedersin,önemli olduğunu,değer verildiğini,bastırmaya çalıştığın o güzel duyguların aslında her şeyden üstün olduğunu fark edersin..

İlk gün geldiğin gibi dönersin.Vedalaşma,güle güle,hoşça kal,yine bekleriz gibi laflar söylenmez.Son gece toplanılır ve tek bir şey denilir:
-Seni uğurlamayacağız!Çünkü bura senin evin istedin zaman gelirsin.Sen kendi evine kapıyı kendin açarak geldin ve giderken de kapıyı sen kapayıp gideceksin.Tek bir şey yapmayacaksın.Giderken arkana bakmayacaksın!Eyer arkana bakarsan;bizle vedalaşmış ve bir daha asla buraya gelmeyecekmiş olursun...

Arkana bakmadan git ve elinde bir anahtarın olduğunu unutma!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

sevdim seni..

Elimin içinde tutup,sımsıkı kapadım parmaklarımı.... İyisi de vardı kötüsü de!Gerçi sana dair her şey iyiydi,güzeldi,mükemmeldi. Hiç sahip olamayacağım sıcaklığın,gülüşün,bakışların ve kokundu,ellerimin arasında sakladığım. Kimselere açamadığım gizli yaramdın!Çoğu zaman kendime bile açamazdım... Sakınırdım,kıskanırdım! Kimseye söyleme ama aslında korkardım! Senden,sana dair her şeyden mahrum kalmaktan korkardım! Ama yinede her şeye inat delice severdim.Öyle bir sevgiydi ki bu;ne kimseye anlatılabilecek nede sana göstere bilecek. Hani insanı ayakta tutan tek şey kalptir ya!O atmazsa,kan pompalanmazsa insan ölür,yaşayamaz İşte benimki de öyle! Tek fark ne biliyor musun sevdiğim? İnsanı yaşatan kalp,beni yaşatan ise sendin! Beni ayakta tutan senin varlığın ve damarlarımda dolaşan ise sadece sevgin. Sen bilmesen de anlamasan da aslında ben senden ibarettim... Şaka değil gerçek,inan buna! Yoksa!Yoksa çeker miydim bunca eziyeti,acıyı,göz yaşını. Yoksa izin verir miydim hayat
Devamı

BÜTÜNLEŞEN DUYGULAR.........

İğrenç insanların;iki yüzlülükleri,kahpelikleri,adalet diye tanıttıkları adaletsizlikleri vardı...Kendi sundukları oyunları kendi kılıflarına uydurmuşlardı.Seyircilerin müdahale etme hakkı yoktu!Sadece çaresizce izlemekle yetiniyorlardı. Çünkü;kendi düşüncelerinde onlara ait bir dünya kurmuşlardı yada gördüklerini görmek istemediklerinden,hayallerinin hüsranla sonuçlanmamasından dolayı öyle kabul etmek istemişlerdi... Benim dünyam da bu oyunların içinde küçük bir senaryoydu.Önceleri seyirci olarak izlemekle yetiniyordum.Bu küçük senaryonun baş kahramanı olacağımı tahmin bile edemezdim.Masumane gülüşlerinin,saf görüntüsünün,deli gibi sevgisinin,göz yaşlarının altında acımasızca oynanan oyunun bir parçası olduğumu;ezilen gururumun,yıkılan dünyamın farkında olmadan melek yüzlü şeytana,hiç düşünmeden dokunulmamış duygularımı sunmuştum. Bu küçük senaryonun içinde oynanan oyunun aslında pek fazla değeri yoktu!Önemli olan yıkılan dünyam değildi.Çünkü her şeye rağmen o dünyamı tekrar kurmay
Devamı

'' Onlar Hep Yanım da''

Resim
 Yorulmuşum... Aslın da bugün pek bir işte yapmadım, yoğunlukta azalmıştı hâlbuki! Kapıyı açtım. Üstümdekileri çıkarıp banyoya geçtim. Sıcak suyun altına girdim. İnşallah vücudumda ki ağrılara iyi gelir. Ayaklarım güçsüzleşmiş mi? Ne ara bedenim bu kadar yorgun düştü. Kuvvetim kesildi. Yüzümde solmuş sanki!  Aynada ki kim? Hem tanıdık geliyor hem de bir o kadar uzak. Nefesimde kesilecek gibi kalbim ağrıyor. İnsanın kalbi ağrıyor muydu? Savaş halinde gibi. Atıp atmama arasında kararsız. Biraz uzanmam lazım! Kendime gelirim ama önce yatıp dinlenmeliyim. Sanki yıllardır uykusuz kalmış gibiyim...Ne tuhaf demi! Doğumdan sonra aylarca 1 saat uyusam ''Şükürler Olsun!'' deyip, sanki günlerce uyumuş gibi hissederdim. Hayat mı deniliyor şimdi buna? Ya da zaman mı? Zaman hep acı göstermişti ama.. Bu sefer ki neydi? Acı, gerçek, kabulleniş, yok sayma; hangisi? Yorganın altına girip, kafama kadar örtündükten sonra yastıkla bütünleşmemle dalmışım. Kapıdan içeri biri girdi hatta 2 iki
Devamı